සිරි කාලකන්ණි ගේ පාපොච්චාරණය ..

මෙදා නොමැති ඉසුරක් ලැබගනු පිණිස 

ලබා ශිල්ප පුරවා ගත්තෙමි සිරස 

දම එන්න සිදුවූ විට විදු පියස 

මහා බරක් දුනි ඇදුරිඳු මට විගස

බත් බාගයක් අරගෙන දෙන්නෙක් කාලා 

තේ වීදුරුව තොල් හතරක් වෙත ඇදිලා

මාරු කසියෙන් විතරක් දිවි ගෙවලා

සිටි ඒ යුගයේ අපි අපිගැන නැහැ සිතලා

ලැබුවා පමණි සිප් කඳ මගේ හෙටක් සැකයි 

විඳලා යන දුක් කඳ මගේ අහස උසයි 

පෙරදා ශිල්ප ලැබුවේත් මහා මගෙහි සිටයි
මෙකලා සිටු දුවක් මට මහා බරකි සිතෙයි 

තක්සලාවේ කල මරලා එන කලට 

මව් මග බලන් ඇති තුටු වෙන්නට යසට 

සහතික කදක් ගෙනයනවා මදිවාට 

මම පෙම් නොකළ ඇය හා යන්නේ කෙලෙස 

මට සිප් පෙව්ව ඇදුරනි  මට වෙන්න සමා 

නුඹ දුව සමග ගම යන්නට නොහැක  මෙදා 

මටවත් කලක් අනියත් ලොව මෙයිට වඩා 

නැත අන් පිලියමක් ඇදුරනි වෙන්න සමා 

මව් පිය වදන් ගරුකර මා හා පැමිණි 

නුඹ රක ගන්නේ කොහොමද මම සිටු කුමරි

ඔහුවිත් නුඹව බස්සන් යයි මට සිතුනි

එනිසයි  නුඹව නැග්ගුවේ ගහකට දේවී.......