නෙක පැතුම් හිත පුරා
කෝල බැලුමින් මඟුල් යහනත
දුහුල් ඇඳුමින් සැදී පැහැදී
කිම්ද විමසුම් බැලුම්
දනිමි මම් සොඳුරියේ
"ප්රියාදරය කිම පමා මා වැළඳ ගන්නට?"
වීනස් රුව විලසට
මා දෑස ළඟ නිරාවරණිත
උකුල, ළැම හස, සුමුදු දඟ යුග
ජීවිතේ අනියත අපුල මිස
කෙළෙස නම් හිත උපදවන්නද..?
වසර ගණනක් කපා සුණු කළ
කිරිගරුඬ හීතල සිරුරු ළඟ
නුරා සිතුවිලි අකම්පාලව
හැර ගියා බුදු බණ සපථ කොට...
පැල් බැඳන් උන් සහස් බැමි බිඳ
රාග සිත මා සතපවන්නට
ලැබුණු'මුත් මට සියළු අවසර
ක්ෂේම භූමිය නම් නොවේ එය
කෙසේ වටහා දෙමිද මම
සොඳුර නුඹ දෙනෙත් ළඟ
රමණයට ඇරයුම් කරන
3 comments:
i likE this oNe spEciAlly
coz I livEd near a moRtuarY
i doNT kNow any poEtry
But i thiNk thiS iS Elakiry
wt an amazing poem.unbelievable ability
patta mekanam :)
Post a Comment