"වීථියේ දරුවාගේ කව"

                                 පියයුරු කපා දැමූ කල 

විස්කෝතු කව කවා 

මා රැක්ක අම්මා 

නුඹය 

පව් නොකළ වුන් 

ගල් ගසන කල මට 

ඉදිරියට පැන 

ඇටකෝටු ළය පෑව අම්මා 

නුඹය 

පාන්පෙති, කට්ටසම්බෝල බදාමෙන් 

ගඩොළු බිත්ති ආමාශය 

කපරාරු කරගන්නී 

පොල් ඉරටු සේ කෙට්ටු 

ඇඟිලි තුඩුවලින් ඇය 

සෙනෙහසේ කළාලය 

ලෝකාවසානය තෙක් ම වියන්නීය 

ගොම පොළොවේ 

             ගත එළාගන්නීය ...................