ඉකි නොබිඳිනු මැන සිහින් සරින් ......

බොඳ උන දෑසින්  එපා බලන්නට 

වෙන්වී යන්නට මොහොත ලඟයි 

මා ලය තෙරපෙන දුකට හඬන්නට 

එපා යලිත් මා සිත පෑරෙයි......

රේල් පීලි දෑලේ පියවර ලන 

අප එක්වන ඉම නොනිමි දුරයි 

සිල්පර කොට මත බොඳව ගියාවේ 

අපේ කඳුළු මුළු ලොවට බරයි .........

සැමරුම් හසුනක් පෙරලා දුන්නත් 

හදවත සෙනෙහෙන් බැදේවිදෝ

අප සිත හඬනා සුසුමක පවනින් 

ඇවිලෙන ගිනි දැල් නිවෙවිදෝ .....

අද හිනැහී කල්පයක් හඬන්නට 

ඔය නෙතු රිදවනු නොහැකි බැවින් 

වෙන්වී යන්නට පව් කල මා ගැන 

ඉකි නොබිඳිනු මැන සිහින් සරින් ......