මැරි මැරී වැටෙන මිනිසුන් අතර
නිවි නිවී දැල්වුනු පනකෙන්ද රැගෙන
මුක්තිය පතා මුක්ත කලාපෙට
කරන්නට යෙදුනු අභිනික්මන
හැපී පය කාගේ හෝ මළ කඳක
ලය කඩා වැටී ඉකිබින්ද බව
ජීවිතය ඉල්ලමින් මග වැටුනු
අයට පිළිතුරු නොදී පැමිණි බව
කළපුවල බැස එන විට
උණු කඳුළු සේදී ගිය බව
ගැඹුර මැනගනු නොහැකිව
දරු පැටව් කළපුවට භාර කළ බව
ෂෙල් වැසි වැටුනු තැනදී
ඔප්පු ගිනබත් වූ බව
බුක්තිය තිබුණු තැනකම
හිමිකම අහිමි වූ බව
කෆීර් පක්ෂීහු
දඩයමට වැද ගිය තැන
අපි තවම සිටින වග
වෘකයන් අතර නග්නව
අකුලා පැමිණි ජීවිතය
එලාගන්නට තැනක් නැතුවාම
වසන්තය එතැයි හීනෙකින්වත්
ඔබ සිතාගන්නේ කෝම.....?
1 comments:
http://boondionline.blogspot.com/2011/02/rathu-boondiya_24.html
Post a Comment