අලූත් අවුරුද්ද සහ පාස්කුව

දැන් ඉතින්

මැදින් මාසෙත් ඉවරයි.

සඳුත් අඳුර ම මතුරයි

එකල්හි

අකල්හි හමන කච්චාන් හුළඟට

එරබදු නෙත් කෙවෙනි පිපිරී

ලේ ගලයි.

නොනගතය අංග විකලයි

ඒත් අවුරුදු තරුණයි

කොවුලා ගීත ගැයුවත්,

කපුටු කූඩුව විතරයි

හොට ඇරී ගී බිම වැටෙන කොට

අලූත් අවුරුදු සමරයි

පංචා අතක් දාන්න ආසයි

ඒත් ගොංගො නෑ.

ඔංචිලි වාරමක් ලඹ දෙයි

ඒත් රුකුල් ගන්නට වෙර නෑ

මිනිස් ගිනි මැලයකින්

රත් කෙරෙන රබානක් පුපුරයි

මහ සිකුරාදා එන්නෙත්

අවුරුද්ද ළඟ ළඟමයි.

මීන රාශිය මේෂ රාශිය

රිදී තිහකට විකුණයි

වන්නියට ගෙත්සෙමෙනිය සම වන

සොඳුරු සිහිනෙට වෙඩි වදින විට

අහර වළඳන නැකතයි

හිසෙහි තෙල් ගල්වන්න එනු මැන

කුරුස ගහ යට සෙවනයි.

පාස්කුව එන බක් මහේ මැද

සොහොන් ගර්භය විවරයි.

ජාතියක උත්තානයට පෙර

වන්නි ගම් දොර නිසලයි